Eerder schreef ik een tekst over samenleren. Het (leren) omgaan met vrijheid en verantwoordelijkheid speelt daar een belangrijke rol in. Een onderzoekende basishouding is hier het fundament. Comfort zones maken constructief leren mogelijk, magic zones zorgen dat je als mens echt groeit en leert zorgen voor je samenleving. Comfort en magic zones worden gemaakt door mensen met een Caring & Sharing mindset.
De nadruk op zorgzaamheid hierboven heeft een reden. Het is een basale menselijke behoefte om je begrepen, gezien, gehoord, gewaardeerd, geliefd te voelen. Tegelijk zijn we makkelijk bang om er niet bij te horen, om niet goed genoeg te zijn om iets (de aandacht of de liefde van de ander) waard te zijn.
Vandaar dat ik graag puzzel met hoe we in het samenleven en het samenleren rekening kunnen houden met elkaars angsten, die we vaak niet kennen, want erover praten is ongemakkelijk of eng. Bovendien krijgen andere zaken nogal eens prioriteit. Meestal is dat heel begrijpelijk, als je rekening houdt met hoe de samenleving tot nu toe gefunctioneerd heeft, als je iemands persoonlijke leergeschiedenis kent.
Maar waar willen we heen? Hoe willen we samenleven? Wat willen we leren? Ik vind dat zorgzaamheid en een onderzoekende basishouding prioriteiten (zouden moeten) zijn in onderwijs, omdat die helpen jezelf en de wereld beter te begrijpen, zinvol te leren en dat duurzaam te doen. Een toepasbare uitwerking hiervan is werk in uitvoering.
We zijn elkaars aandacht en liefde waard en we hebben het nodig om goed voor onszelf, elkaar en onze omgeving te (leren) zorgen.
